Ova grupa ostrva nalazi se u sjevernom Atlantskom okeanu, između Ujedinjenog Kraljevstva, Norveške i Islanda. Riječ je o grupi od 18 ostrva, čija ukupna površina iznosi 1.399 km² i na kojima živi oko 50.000 stanovnika.
Ostrva su kamenita, bez vegetacije, i imaju najstrmije morske litice u Evropi. Sva su naseljena, sem ostrva Litla Dimun. Litla Dimun je najmanje ostrvo, do kojeg je teško doći zbog strmih obala. Interesantno je da su sva ostrva (osim najjužnijeg Suduroja) povezana tunelima ili mostovima.
Glavni grad Farskih ostrva je Torshavn, koji se nalazi na ostrvu Strejmoj. Ovo je i najveći grad ostrva, u kojem živi oko 19.000 stanovnika. U jednoj od anketa, Torshavn je proglašen za najljepši grad u Evropi. Ime u prevodu znači luka Tora, ono je po nordijskoj mitologiji ime Boga groma.
Ostrva su vjetrovita, imaju hladnije ljeto i blagu zimu, dosta je oblačnih dana a česte su pojave magle. Zimi je temperatura retko kada ispod 0 C, a ljeti se kreće oko 20 C. Priroda svih ostrva je nevjerovatna, sva su prekrivena zelenom travom, drveća skoro i da nema. Prizor koji se ovde može vidjeti jeste da trava u toku samo jednog dana nekoliko puta promijeni boju.
Najviši vrh Farskih ostrva je Slataratintu, koji se nalazi 882m iznad nivoa mora. Zbog specifičnog položaja i klime ostrva, vjeruje se da je na njima najčistiji vazduh na planeti.
Jedno od najvećih jezera je Sorvagsvatn, a njegova najupečatljivija karakteristika je što se nalazi na vrhu litice koja natkriljuje more.
Najfotogeničnije selo je Gasaldur, u kojem živi 18-oro ljudi. Dok je na jednoj strani okruženo planinama, na drugoj se može vidjeti vodopad koji pada u okean.
Prvi pouzdani istorijski podaci o životu na ostrvima datiraju iz 9. veka a prvim doseljenicima se smatraju Norvežani koji su bežali od tiranije svojih tadašnjih vladara. U istom veku na ostrvo stižu i irski monasi koji sa sobom na ostrva dovode i ovce i na taj način ostavljaju trajan pečat po kome su ostrva i danas prepoznatljiva.
U bukvalnom prevodu na srpski, Farska ostrva znače “Ovčija ostrva”.
Farska ostrva imaju specifičnu kulturu, koja svoje korijene ima u nordijskoj kulturi. Jezik kojim se govori je farski, mada su zastupljeni i danski i engleski.
Farani su po verjoispovesti najčešće luteranci a dosta je i pripadnika baptističke crkve.
Od 1948. Farska ostrva predstavljaju autonomnu regiju kraljevine Danske, ali imaju široku autonomiju i većinu nadležnosti, sa izuzetkom odbrane i spoljnih poslova. Ostrva nisu deo Evropske unije.
Privreda je nedovoljno razvijena, najzastupljeniji su poslovi u postrojenjima za preradu ribe, a nedavna otkića nalazišta nafte pružaju perspektive za privredno jačanje države. Na Ostrvima se kao valuta koristi Farska kruna.
Farska ostrva dozvoljavaju nekomercijalno, ritualno ubijanje kitova – običaj koji potiče s kraja 16. vijeka. Svake godine u julu se održava ova manifestacija. I dok stanovnici Farskih ostrva “grindadráp” (“tradicionalni lov kitova”) smatraju važnim dijelom farske tradicije i lokalne kulture, predstavnici različitih udruženja za zaštitu životinja navode da je riječ o gnusnom činu.
Uz tmurno vrijeme stanovnici se bude skoro svaki dan, pa ni ne čudi što je veliki dio njih u depresiji ili su vremenom postali alkoholičari. Alkohol je inače zabranjen po luteranskoj religiji i prodaje se samo u specijalizovanim radnjama. Cijene alkohola i svega ostalog su oko tri puta skuplje nego kod nas.
Što se tiče kuhinje, najzastupljenija je riba, zbog blizine okeana. Osnovni sastojak kuhinje je ovčetina. Na Farskim ostrvima hljeb se slabo jede, pa se uz obrok u restoranima dobije samo jedno parče, i to uz supu ili čorbu. Dosta se konzumiraju i krompir i pirinač.
Farani kuće nikad ne zaključavaju, ulaze u ostala domaćinstva bez kucanja, djeca se sama igraju po ulicama, a ubistvo se nije dogodilo 26 godina.
Najveći “zločin” koji se dogodio u proteklih par decenija je nestanak mještanina, a optužen je bio jedan Srbin, ali se ipak ispostavilo da je krivac hrvatski državljanin. Nestanak ovog muškarca je bio šok za cijelu državu.
Aerodrom Vagar koji se nalazi na istoimenom ostrvu, na zapadnom dijelu arhipelaga, napravljen je za vrijeme II svjetskog rata, jedini je na ostrvima i ima jednu od najkraćih pista na svijetu.
Sport im je najveća strast i to svima, bez izuzetka. Na prvom mjestu je naravno fudbal, na drugom rukomet. Podijelili su ove sportove po sezonama, da bi mogli pomno da prate svaki meč. Tako da se fudbal igra od aprila do oktobra, a rukomet od septembra do aprila.
Oko 50 državljana sa ovih prostora je našlo svoj dom na ovom udaljenom i hladnom arhipelagu.
Ovce mogu da se vide na svakom koraku, a one su i zaštitni znak države. Čak se nalaze i na grbu zemlje. Kada svi spavaju, one zauzmu ulice i ponašaju se slično kao naši psi lutalice.
Turistički potencijali ostrva su veliki. Njihova izolovanost, autentičnost i očuvana priroda privlače sve veći broj putnika i zaljubljenika u prirodu. Vjeruje se da mogu postati jedna od popularnijih destinacija Evrope u bliskoj budućnosti.