Zemun, nekada najlepši pogranični grad Austrije, danas je najšarmantniji deo Beograda, nepokolebljivi čuvar autentične atmosfere prohujalih vremena koji drsko zavodi posetioce glavnog grada. Prošetati Zemunom i njegovom kaldrmom znači upustiti se u jednu istorijsku avanturu. To je više od priče o jednom gradu. To je priča o burnoj istoriji, o starom i novom, o spoju nespojivog jedinstvenog. Smešten na desnoj obali Dunava, Zemun mami poglede neobičnom lepotom i duhom starine koji se može primetiti u svakoj ulici, svakom sokaku ovog istorijskog dela grada.

Kratka istorija Zemuna

Zemun je dugo bio poprište borbi austrijske i otomanske imperije. Pod Turcima je bio do 1717. godine, kad je ušao u sastav Austrije. Beogradskim mirom, potpisanim 1739. godine, postao je pogranični grad, između Austrije i Turske. Godine 1746. sva naselja jugoistočnog Srema ušla su u okvire Vojne granice, a pogranični Zemun postaje slobodna vojna opština s uređenom upravom, odnosno Magistratom. Izgradnjom mosta na Savi, Zemun je 1934. godine i administrativno pripojen Beogradu, u čijem sastavu je bio do početka Drugog svetskog rata. Nemci su okupirali Zemun 12. aprila 1941. godine i tada je potpao pod Nezavisnu državu Hrvatsku. Dva dana posle oslobođenja Beograda, odnosno 22. oktobra 1944. godine, Zemun su oslobodile jedinice Narodnooslobodilačke vojske i ruske Crvene armije. Od 1945. godine Zemun je gradska opština Beograda.

Duša Zemuna

Duša Zemuna spava u staroj četvrti, Gardošu, nadvijenim nad plavim Dunavom sa čuvenom “Milenijumskom kulom” podignutom 1896. godine u sklopu proslave 1000. godina od doseljavanja Mađara u Panonsku niziju. Ova kula, napravljena od narandžaste cigle sa koje se pruža najlepši pogled, danas je dom umetničke galerije. Pored nje se nalazi crkva posvećena svetom Nikoli.

Strmoglave kaldrmisane ulice Gardoša obrušavaju se ka najlepšem beogradskom šetalištu uz Dunav. Na tom putu nailazi se na malene kafanice koje odaju utisak tajnovitih mesta što pamte priče dunavskih alasa, iz kojih se tamburice mogu čuti do svitanja, ali u kojima ćete uživati samo ako se sami potrudite da ih otkrijete.

Na dugačkom keju

Na dugačkom keju koji prati rub Zemuna šetača ima u svako doba godine. I kada šibaju košave i kada žari jako letnje sunce, Beograđani ostaju verni svom najlepšem keju. Mnoštvo splavova, kafana, restorana iz kojih se oseća miris ribe, usidreni čamaci starih zemunskih pecaroša odnose misli šetača u neki drugačiji svet, usporavaju “brzu” svakodnevnicu stanovnika velikog grada i odmaraju sva čula.

A tokom dugih vrelih letnjih dana Zemun otkriva još jedan svoj biser. Veliko ratno ostrvo jedna je od beogradskih oaza zelenila kao i rezervat ptica, dok se svakog leta veliki broj naših sugrađana uputi ka jednoj od najlepših plaža našeg grada – Lidu.

Centar Zemuna

Međutim, ništa manje nije interesantan ni centar Zemuna u kome se oseća duh Vojvodine. Ukoliko ste ljubitelj pozorišta i opere, ovde ćete pronaći pravi raj u „Madlenianumu“, koji predstavlja jednu od glavnih kulturnih ustanova Zemuna. Brojne su i radnje u kojima se izrađuju predmeti zaboravljenih zanata, galerije…

I zaista, bilo da se odlučite za uživanje u šetnjama pored reke u sanjivom ambijentu zemunskog keja, predahu od šetnje na nekom od brojnih splavova sa neverovatnim pogledom na Dunav, ili otkrivanje istorijskog dela Zemuna, ovaj prelepi kutak naše prestonice privoleće vas da mu se iznova vraćate.

• tekst ✍️ preuzet sa : www.serbia.com
• foto 📷 preuzet sa : Serbia Art & Architecture
• autor fotografije 📸 : @zoranmesarovic