Kada vuk izgubi borbu protiv drugog vuka i shvati da nema šanse za pobjedu, vuk koji je izgubio mirno nudi vrat protivniku, kao da kaže “izgubio sam, hajde da to već jednom završimo”.

Međutim, u tom trenutku se dešava nešto nevjerovatno. Pobjednički vuk je neobjašnjivo paralizovan.
Hiljadugodišnja sila mu ne da da ubije onoga ko ponizno prizna da je poražen.
Primarni mehanizam, ugrađen u DNK ili izvan njega, pokreće se unutar pobjednika i podsjeća ga da je vrsta važnija od zadovoljstva eliminacije svog protivnika.
Kakav divan instinktivni sat!

Vuka koji se predaje niko ne bi nazvao kukavicom, niko paralizovanog ne bi nazvao saosećajnim, jednostavno se dešava čudo.
Ni pobjednik, ni poražen.
Oba vuka odlaze i točak života se nastavlja.
(sa interneta)